۱۸
تیر
۹۲
رمـــضــان آمـــد و آهـــســتـــه صـــدا کـرد مــــرا مـــســتـعـــد ســفـــر شـــهــر خـــدا کـرد مــــرا
از گــلــســتـان کـرم طـرفـه نــســیـمـــى بـوزیــد کـــه سراپــاى پـــر از عــطــر و صـفـا کــرد مــــرا
نـازم آن دوسـت کـه با لـطـف سـلیمانى خویــش پــــــلـــه از ســـلــســلــه دیــو دعـــا کــرد مــــرا
فــیـــض روح‌الــقــدســـم کــرد رهــا از ظــلـــمـات هــــمـــرهـــى تـــا بـه لــب آب بــقــا کــرد مــــرا
مـن نــبــودم بــجــز از جـاهـل گــم کــرده رهــــى لایــــق مـکــتــب فـــخـــر الـنــجــبـــا کـــرد مــــرا
در شـــگـفــتـــــم ز کـــرامـات و خــطـاپـوشــى او مـــن خــطـــا کـردم و او مـهـــر و وفــا کـرد مــــرا
دســت از دامـــن ایــن پـیــک مــبـارک نــکــشـــم کـه بـه مــهــمـــانــى آن دوسـت نــدا کـرد مــــرا
زیـن دعاهاست که با ایـن‌همه بى‌برگى و ضـعــف در گــلـســتـان ادب نــغـــمــه ســـرا کــرد مــــرا
هـــر ســـر مـــویـــم اگــر شــکــر کــنـد تا بـه ابــد کــم بود زیــن هـمـه فـیـضـى که عـطـا کرد مــــرا
از گــلــســتـان کـرم طـرفـه نــســیـمـــى بـوزیــد کـــه سراپــاى پـــر از عــطــر و صـفـا کــرد مــــرا
نـازم آن دوسـت کـه با لـطـف سـلیمانى خویــش پــــــلـــه از ســـلــســلــه دیــو دعـــا کــرد مــــرا
فــیـــض روح‌الــقــدســـم کــرد رهــا از ظــلـــمـات هــــمـــرهـــى تـــا بـه لــب آب بــقــا کــرد مــــرا
مـن نــبــودم بــجــز از جـاهـل گــم کــرده رهــــى لایــــق مـکــتــب فـــخـــر الـنــجــبـــا کـــرد مــــرا
در شـــگـفــتـــــم ز کـــرامـات و خــطـاپـوشــى او مـــن خــطـــا کـردم و او مـهـــر و وفــا کـرد مــــرا
دســت از دامـــن ایــن پـیــک مــبـارک نــکــشـــم کـه بـه مــهــمـــانــى آن دوسـت نــدا کـرد مــــرا
زیـن دعاهاست که با ایـن‌همه بى‌برگى و ضـعــف در گــلـســتـان ادب نــغـــمــه ســـرا کــرد مــــرا
هـــر ســـر مـــویـــم اگــر شــکــر کــنـد تا بـه ابــد کــم بود زیــن هـمـه فـیـضـى که عـطـا کرد مــــرا
